عقل و دل

جهل...

جهل مانند سریشم است، به هر چه برسد، در او آویزد؛ و علم چون سیماب است و سیماب را بی بند نتوان داشت.

گوهر روشن غیب

قال الله تعالی: و قل رب زدنی علما. اگر حضرت عزت چیزی بودی عزیزتر از علم، مهتر را-صلوات الله علیه- گفتی آن از من خواه. 

هیچ گوهری نبود در خزینه غیب عزیزتر و روشن‌تر از علم، و هیچ چیز نبود تاریک‌تر از جهل.

فرو شدن و فرا شدن

شایستگان، راه روح می‌روند تا به مرکز روحانیان رسند و ناشایستگان، راه جسم می‌روند تا به اسفل السافلین رسند. اینها فرو می‌شوند و آنها بر می‌شوند؛ چون دو پله ترازو. 

نفس به زمین فرو می‌شود قارون‌وار، و روح بر آسمان می‌شود عیسی‌وار. 

خواجه باید که بنگرد که در کدام کفه است؟ اگر در بر شدن است، به شکر مشغول شود؛ و اگر در فرو شدن است، به تعزیت مشغول شود.

شما مرا و من شما را

متقاضی امر، موذنانند، اهل شرع را ندا می کنند: و سارعوا الی مغفره من ربکم. اهل شرع را می گویند: بیایید رحمت من شما را. 

اهل معنی می گویند: بیایید شما مرا و من شما را.

روضه الفریقین، شیخ ابورجاء خمرکی